Budynek na rogu Am Olivaer Tor (Dyrekcyjnej) i Placu Hanzy który był siedzibą prezydenta Zarządu Prowincji. W czasie trwania Wolnego Miasta Gdańska, zamieszkiwał tu Prezydent gdańskiego Senatu.

Grussówka z widokiem koszar i budynków towarzyszących I i II Pułku Huzarów Śmierci (Leibhusaren Regiment nr I i II) stacjonujących w specjalnie dla nich wybudowanych obiektach w Wrzeszczu w końcu XIX wieku.

Widok z wałów obronnych na Targ Sienny i zabudowę wzdłuż Kanału Raduni.

Czarno-biała wersja pocztówki http://muzeumpolski.pl/resource/2131.html

Fragment ul. Długiej, widok w kierunku Złotej Bramy. W lewo wjazd w ul. Pocztową, w prawo w ul. Lektykarską.

Styk ulic Hauptstrasse (Grunwaldzka) i Wielkiej Alei. W głębi budynek Conradinum, z lewej willa Grunwaldzka 3 i fragment dworu Uphagenów (Grunwaldzka 5).

Fragment Brzeźna z widoczną w głębi Halą Plażową i drewnianym molem. Na pierwszym planie zabudowa ulic Miłej, Południowej i Pułaskiego.

Fragment ulicy Szerokiej z wysokości ul. Księżej w kierunku Targu Drzewnego.

Fotografia wydana przez wydawnictwo Nathana Sternfelda, bazująca na zdjęciu RT Kuhna. Zasłonięto pana w cylindrze i laseczką oraz dziewczynkę z prawej strony, zastępując ich trójką osób i dodając dwie młode kobiety pośrodku ulicy.

Sopockie sanatorium dla dzieci, umiejscowione przy plaży pomiędzy dzisiejszymi ulica Kilińskiego i Na Wydmach. Swą działalność rozpoczęło w 1886 r a zakończyło w roku 1940 kiedy to obiekt (całkowicie przebudowany w roku 1929) zajęło wojsko.

Brak opisu

Wschodnia strona Placu Hanzy z widocznymi budynkami Archiwum Państwowego (z prawej) i Szkoły św. Piotra i Pawła (Oberrealschule zu St. Petri und Pauli) dziś znane jako Liceum Ogólnokształcące nr 1 im. Mikołaja Kopernika.

Widok z budynku przy ul. Kupieckiej (u dołu) w kierunku południowym. Z lewej widoczne Archiwum Państwowe (Königliche Staatsarchiv für Westpreussen in Danzig) które w tym miejscu rozpoczęło działalność w grudniu 1902 r. Na wprost kamienice pomiędzy ulicami Wałową a Nową Korzenną, z prawej budynek Plac Hanzy 7.

Widok na Targ Drzewny od strony Podwala Staromiejskiego w stronę Huciska. Z lewej pomnik poświęcony żołnierzom z Gdańska i okolic biorących udział w wojnach Prus z Danią (1864 r.), Austrią (1866 r.) i Francją (1870-1871) odsłonięty 8 maja 1904 r.

Gospoda "Milchpeter" u ujścia Motławy do Wisły Martwej. Na pierwszym planie prom na Przeróbkę (Wallgasse Fähre). W głębi po lewej nieistniejące już bastiony "Ryś" i "Motława".

Widok z ul. Ogarnej (Hundegasse) na Bramę Krowią. Przed bramą w lewo wjazd w ul. Powroźniczą, w prawo w ul. Kotwiczników.

Odbiór parady Leibhusaren Regiment I i II (I i II Pułk Huzarów Śmierci) oraz innych jednostek wojskowych stacjonujących w Gdańsku, przed siedzibą dowództwa XVII Korpusu Armijnego. W tle z lewej zabudowa Dominikswall (Wały Jagiellońskie), w prawo zabudowa Kleine Irrgarten.

Ulica Kirchenstraße (ks. Góreckiego), która w 1937 r., została przemianowana na Hedwigskirchstraße, z racji wielu ulic "kościelnych" w nazwie. Widok w kierunku ul. Oliwskiej i skrzyżowanie z ul. Strajku Dokerów (Albrechtstraße). Z lewej strony narożna kamienica nr 6 i 6A, z prawej budynek szkolny, obecnie Specjalny Ośrodek Szkolno - Wychowawczy Nr 2 czyli Góreckiego 16.

Widok ulicy Długiej w kierunku Złotej Bramy, nad którą dominuje Wieża Więzienna. Z lewej strony widoczny wejście do Danziger Privat-Actien Bank (Długa 32/34), który nim powstał w 1890 r Reichsbank, działał także jako bank emisyjny.

Widok na zabudowę ul. Korzennej w kierunku północnym. Po lewej Ratusz Staromiejski. Zaraz za Mostem Chlebowym (z którego wykonano zdjęcie) dostrzec możemy uliczny szalet. Zastanawiająca jest w tym przypadku bliskość Kanału Raduni.

Radosna twórczość osoby robiącej retusz tej fotografii :)

Niewielka wysepka na Kanale Raduni zwana Tarczą, z Domem Cechu Młynarzy. W głębi szczyt Wielkiego Młyna oraz kościół św. Katarzyny. Z lewej nieistniejąca zabudowa przy ul. Wielkie Młyny (An der Große Mühle) i widoczne hełmy Szkoły Dokształcającej, współcześnie znajdziemy tu Plac Heweliusza.

Widok ul. Oliwskiej w kierunku wschodnim z widocznym wybudowanym w roku 1904 kościołem Wniebowstąpienia.

Pierwszym obiektem zbudowanym w tym miejscu czyli ok. 1630 r., był drewniany dwór którego właścicielem był Jan Morgenroth. Około 100 lat później dwór drewniany zastąpiony został budynkiem murowanym, zbudowanym w stylu rokoko a następnie przebudowany w stylu klasycystycznym. Po roku 1909 umieszczono w Dworze IV Zakład Ubezpieczeń dla Prus Wschodnich a w czasie II Wojny Światowej szkoła dla dziewcząt. Po wojnie urządzono tu szpital dziecięcy a w roku 1950 placówka zamieniła się w Państwowe Przeciwgruźlicze Sanatorium Dziecięce. W roku 1976 gdy wybudowano nowe obiekty szpitalne, w budynku Dworu IV urządzono hotel dla pielęgniarek który funkcjonował do końca lat 80-tych XX w. Dwór IV został opuszczony, bez stałej opieki a 10 stycznia 2014 r. wybuchł pożar w wyniku którego spalił się dach budynku.

Dzień handlowy przed Halą Targową. W głębi Baszta Jacek i kamienice przy ul. Pańskiej. Z prawej strony zabudowa ul. Podwale Staromiejskie.

Nowa szkoła (od 1908 r) dla chłopców i dziewcząt założycielki Idy Sellmann znalazła się przy ul. Ferberweg (Miszewskiego). W swych murach mieściła także internat, który od roku 1913 zamieniono na przedszkole. W roku 1914 szkoła zmieniłą funckję oraz nazwę i zwała się Lyzeum I. Sellmann. W roku 1920 placówką kierowała Gertruda Lehmann-Kinast a rok później tj w roku 1921 gdy miasto przejęło obiekt znów zmieniono nazwę na Deutsches Lyzeum. Budynek od czasu wojny nie istnieje.

Szkoła dla dziewcząt i chłopców mieszcząca się w budynku na rogu ulic Konopnickiej (Baumbachallee) i ks. Zator-Przytockiego (Czarna, Schwarzer Weg ) powstała w roku 1905 a od roku 1907 przyjęto też chłopców. Założycielką była Ida Sellmann. Szkoła w tej lokalizacji działała do roku 1908, zanim przeniosła się niedaleko na ul. Ferberweg (Miszewskiego). Obiekt nie istnieje a przez długi czas znajdował się w tym miejscu budynek z artykułami metalowymi, który również został wyburzony w maju 2016 a w jego miejsce zbudowano apartamentowiec.

W roku 1856 majątek "Hochwasser"zakupił Heinrich Theodor Behrend, posiadacz fabryki maszyn i odlewnię żelaza w Oliwie i po zburzeniu istniejącej tu gospody założył park oraz wybudował "Belweder" czyli znany po dziś dzień pałacyk Stawowie. W roku 1905 całość wykupiła pruska armia urządzając tu miejsce dla wojennych rekonwalescentów. Po pierwszej wojnie światowej budynek oraz przynależny doń park, służył różnym machinacjom finansowym, obficie obciążając hipotekę. Po roku 1933 gdy opłacono długi i wykreślono je z hipoteki, władze Wolnego Miasta Gdańska urządziły tu oddział ozdrowieńczy dla szpitala na Dolnym Mieście oraz dokonano rozbudowy pałacu poprzez dobudowę skrzydła a także wprowadzono centralne ogrzewanie i dostęp do wody ciepłej i zimnej w wszystkich pomieszczeniach ośrodka. Podczas II wojny światowej obiekt znów znalazł się pod kontrolą wojska gdzie utworzono "Reserve-Lazarett-Danzig, Teil-Lazarett V Hochwasser". W tym samym czasie, od listopada 1939 r. utworzono na obszarze Stawowia pomocniczy kobiecy obóz Gdańskiej Służby Pracy Kobiet (Danziger Frauenarbeitsdienst DFAD), najprawdopodobniej wspierającej obsługę wojennych rekonwalescentów, który istniał ok. roku czasu. Po zajęciu Sopotu, przez kilka miesięcy kwaterowało tutaj dowództwo wojsk sowieckich a następnie utworzono tu pogotowie opiekuńcze dla dzieci a następnie dom rodzinny dla dzieci osieroconych i nie mogących znaleźć zaginionych w czasie wojny najbliższych. Ośrodek ten funkcjonował do października roku 1954 kiedy został przeniesiony do Wrzeszcza na ul. Jaśkowa Dolina. Po niezbędnych remontach i adaptacjach znalazł się tutaj Miejski Szpital Specjalistyczny Położniczo-Ginekologiczny im. Dr Heleny Wolf, działający do połowy roku 1961. W lipcu nastąpiła kolejna zmiana użytkownika i stał się nim Wojewódzki Szpital Przeciwgruźliczy działający do roku 2003 kiedy to został przeniesiony na ul. Smoluchowskiego. W międzyczasie dokonano kolejnych remontów pałacu w latach 1974-1975. Mimo iż w roku 2008 pojawił się nowy właściciel obiektu, faktycznie od wyprowadzki Szpitala Przeciwgruźliczego, wszystko powoli acz systematycznie niszczeje.

Widok z okien domu handlowego na rogu Jaschkentaler Weg (Jaśkowej Doliny) i Hauptstrasse (Grunwaldzkiej) na wrzeszczański rynek. Widoczny płotek otaczający wodopój na Jaśkowym Potoku oraz wieżę zegarową.

Wrzeszczański rynek (Markt) z przełomu wieku XIX i XX, w starym jeszcze kształcie z wieżą zegarową i z dostępem do Potoku Jaśkowego. W latach 1908-1909 dokonano przebudowy tego fragmentu ulicy likwidując plac, w jego miejscu urządzając skwerek oraz zakryto Potok Jaśkowy budując w tym miejscu fontannę czyli to co pozostało po dziś dzień.

Najstarsza w Gdańsku szkoła średnia dla chłopców (początek rok 1801 w Jankowie k/Gdańska), rozpoczęła swą działalność w nowej siedzibie przy ul. Piramowicza, 17 października 1900 r. W latach 30-tych przekształcono szkołę w gimnazjum maturalne, w roku 1940 po raz pierwszy naukę podjęły dziewczęta i do końca wojny była szkołą ogólnokształcącą. Po wojnie w obiekcie umieszczono Technikum Budowy Okrętów "Conradinum" istniejące po dziś dzień, jako zespół szkół o profilu okrętowym.

Brak opisu

Widok na Orunię, z wzgórza nad Parkiem Oruńskim. U dołu ul. Raduńska i kanał Raduni, powyżej okolice ul. Dworcowej oraz ul. Gościnnej wraz z kościołem pw. Św. Jana Bosko.

Brak opisu

Brak opisu

Widok z ul. Na Piaskach na Wielki Młyn i wieżę kościoła św. Katarzyny. Z prawej strony widoczny niewielki fragment Domu Cechu Młynarzy, przeniesionego na "Tarczę" w roku 1894, pośrodku Brama Cechu Młynarzy.

Zdjęcie lotnicze Dworca Głównego i okolic.

Pomnik Luizy z granitu meklemburskiego na wzgórzu Pachołek, odsłonięto 21 listopada 1889 r. z inicjatywy Stowarzyszenia Weteranów Wojennych w Sopocie (Zoppoter Kriegervereins). Pomnik zwieńczał orzeł pruski wykonany z spiżu. Obelisk pozostał do dnia dzisiejszego lecz stał się w 350 rocznicę Bitwy pod Oliwą pamiątką ku czci wygranej floty polskiej nad szwedzką. Początkowo na jego szczycie w miejsce obalonego wcześniej orła, umieszczono popiersie króla Zygmunta III Wazy lecz i ten element został po roku 1987 usunięty.

Brak opisu

Budynek przy Placu Hanzy pod nr 8, mieścił prywatną kliniką w zakresie odnowy biologicznej, pod opieką właściciela dr Wisselincka.

Brak opisu

Parada wojskowa z udziałem cesarza Niemiec Wilhelma II (tyłem) oraz jego ukochanej córki Victorii Luizy. Obydwoje w strojach paradnych Leibhusaren Regiment I i II (Huzarów Śmierci pułk nr 1 i 2) odbierają defiladę pod gmachem Generalkommando. W tle budynki przy ul. Dominikswall (dziś Wały Jagiellońskie) oraz Kleine Irrgarten (Mały Błędnik).

Brak opisu

Brak opisu

Skrzyżowanie ul. Morskiej (Seestrasse - Boh. Monte Cassino) z ul. Wiktorii (Królowej Jadwigi) oraz wejście do hotelu Metropol.

Odcinek Al. Niepodległości widoczny w kierunku Gdyni. W lewo wjazd w ul. 1 maja, w prawo w Boh. Monte Cassino. Z prawej narożna kamienica to dzisiejsze Boh. Monte Cassino 1, dalej nr Niepodległości 791, następnie 793 itd rosnąco. Z lewej fragment budynku Niepodległości 792, dalej 794 itd.

Na wzgórzu Brauershohe, znalazła miejsce restauracja o tej samej nazwie. Została założona W 1891 r. Albert i Selma Brauer wybudowali drewniany (częściowo murowany) dom z tarasami i ogródkami a całość zaprojektował Felix Dost. Tak dobrze ulokowany lokal oprócz wspaniałych wrażeń widokowych, zachęcał także by posmakować tutejszej cukierni i kawiarni, posilić się w restauracji oraz wypocząć w pokojach gościnnych. Po ostatniej wojnie na miejscu zrujnowanego obiektu wybudowano restauracje "Bungalow".

Widok na częściowo już zabudowane parcele po likwidacji zachodnich wałów obronnych.

Długie Ogrody i widok na kościół św. Barbary i budynki północnej pierzei ulicy oraz ogrodzenie Pałacu Mniszchów.

Łazienki Południowe (Südbad) wybudowane w 1907 roku, w stylu staronorweskiej architektury, według projektu Paula Puchmüllera w miejsce istniejących wcześniej pojedynczych kabin. Podczas II wojny światowej, Łazienki Płd funkcjonowały jako schronisko Hitlerjugend. Po wojnie była tam m.in. restauracja, przebieralnie oraz punkt informacji turystycznej. Obecnie po gruntownym remoncie mieści się chiński hotel Zhong Hua.

Widok na hotel 'Werminghoff" z ul. Północnej (Powstańców Warszawy) w kierunku ul. Południowej (Grunwaldzka). Z prawej wjzd w ul. Morską (Seestrasse - Boh. Monte Cassino). Hotel zbudowany w roku 1897, zaprojektował Wilhelm Lippke i był na owe czasy obiektem wysokiej klasy. W roku 1911 obiekt sprzedano a nabywcą był Bruno Hesse i tak też nazywał się od tego momentu hotel, w którym można było znaleźć z dwie restauracje, cukiernię, zakład fryzjerski i aptekę. Część lokali wynajmowano także na dłuższe okresy. W latach dwudziestych XX w. w skrzydle od strony ul. Morskiej mieścił się Palast Hotel spółki Kaiserhof, zaś od strony ul. Południowej urządzono restaurację "Zur Huette" oraz delikatesy i sklepy tekstylne. W 1934 r. nazwa hotelu zmieniono na Vorbach. W latach 1935 - 1936 przebudowano hotel nadając mu formę modernistyczną i podwyższając o poddasze z pokojami gościnnymi a projekt wykonał architekt Henry Brettschneider. Budynek został uszkodzony wiosną 1945 r. i ulegał ruinie. Ostatecznie wyburzony w roku 1951 r. a w jego miejsce wybudowano w 1960 r. Bar Alga.

Sopocki rynek i kościół św. Jerzego, wybudowany w latach 1899-1901 staraniem gminy ewangelickiej. Kościół zaprojektował Ludwig von Tiedemann (radca rządowy), zaś budowa odbywała się pod patronatem cesarzowej Augusty Wiktorii która wraz z cesarzem Wilhelmem II byłi głównymi sponsorami jego wzniesienia Do 1945 świątynia służyła celom kultu protestanckiego i nosiła wezwanie Odkupiciela (Erlöserkirche)[ Obecnie kościół św. Jerzego, jest diecezjalnym kościołem garnizonowym. Z lewej "Monciak" z prawej ul. Kościuszki.

Krematorium i kaplicę ewangelickę wybudowano w latach 1913-1914 na potrzeby powstałego kompleksu cmentarno-krematoryjnego, założożonego przez Towarzystwo Krematoryjne "Die Flame". Kompleks obejmował cmentarz, z centralną aleją lipową i prostopadłą aleją dzielącą go na 4 kwatery grzebalne. Po zachodniej stronie cmentarza usytuowano zespół budynków krematorium miejskiego, składający się z kaplicy, właściwego krematorium, kostnicy oraz budynków gospodarczego i mieszkalnego dla obsługi. Po roku 1954 obiekt został przejęty przez wyznawców prawosławia i stał się Cerkwią pw św. Mikołaja.

Fragment ul. Bohaterów Monte Cassino w latach 20-tych XX wieku. Widok w kierunku kościoła św. Jerzego którego można dojrzeć w głębi, w prawo odchodzi ul. Haffnera (Wilhelmstrasse).

Brak opisu

Widok z Zielonej Bramy na Długi Targ i wieżę Ratusza Głównomiejskiego.

Widok Łazienek Północnych od strony wody. Z lewej strony niwidoczne kąpielisko dla Pań, z prawej dla Panów.

Panorama Sopotu z wzgórza w okolicach ul.Moniuszki. Najbliżej widoczny budynek Gimnazjum Realnego, otwartego w roku 1909.

Łódź rybacka na plaży w Sopocie, na wysokości dzisiejszego "Baru Przystań". W głębi po lewej widoczne łazienki Południowe, z prawej ostroga sopockiego mola i w tle klif w Orłowie.

Ulica Długa w początkach XX wieku

Brak opisu

Kamienica przy ul. św. Ducha 45 (d. 114) w której urodził się sławny filozof, syn zamożnego kupca Heinricha Florisa i literatki Johanny z domu Trosiener. W roku 1793, na znak protestu przeciwko zajęciu miasta przez Prusy w wyniku II Rozbioru Polski, wyjechali całą rodziną do Hamburga.

Budynek Nadprezydentury, w okresie Wolnego Miasta Gdańska siedziba gdańskiego Senatu.

Brak opisu

Brak opisu

Widok z Kamiennej Góry na gdyński port. W głębi widoczne pracujące pełną parą Molo Węglowe, nieco bliżej właśnie tworzone Molo Rybackie oraz wyraźny już zarys basenu Prezydenta i jeszcze istniejące drewniane Molo Pasażerskie, które za już niedługo zamieni się w Molo Południowe, jedno z najbardziej reprezentacyjnych miejsc w Gdyni. Na pierwszym planie willa przy ul. Sienkiewicza nr 5, poniżej hotel "Polska Riwiera", w lewo przy plaży Łazienki.

Brak opisu

Fragment północnej plaży w Sopocie. W głębi widoczne Łazienki Północne.

Brak opisu

Wojska brytyjskie i francuskie defilowały w lutym 1920 przed d. Generalkommando, w związku z rozpoczęciem misji rozjemczej, wynikającej z nieprzyjaznych nastrojów mieszkańców Gdańska a związanych z powstawaniem Wolnego Miasta Gdańska na podstawie Traktatu Wersalskiego a które nie zostało przyznane ani Niemcom ani Polsce.

Widok w kierunku sopockiej plaży z obiektami, mającymi dać pełną satysfakcję odwiedzającym je gościom i kuracjuszom. Kolejno od lewej ujrzymy latarnię w Sopocie, obiekt faktycznie będący kominem zakładu kąpieli morskich, działającą od roku 1904. Dalej nowo zbudowany Dom Kuracyjny zwany "Trzecim" wraz z rozbudowana infrastrukturą wypoczynkowo-rozrywkową i dalej w prawo Logierhaus (Dom Gościnny) czyli hotel dla gości, świetnie ulokowany ale dysponujący raczej słabą infrastrukturą i generalne nadawał się do pobytu jedynie w sezonie letnim.

Łazienki Północne wybudowano w 1903 r. i były podzielona na odrębne części dla kobiet i mężczyzn. Sam obiekt w tej formie przetrwał do roku 1937, by w kolejnym 1938 r. przybrać już zupełnie inna nowoczesna formę.

Widok z Wyspy Spichrzów w kierunku Bramy Chlebnickiej. Ponad domami wyraźnie widoczne budynki, z lewej Domu Angielskiego i w tle hełm wieży ratusza Głównomiejskiego, z prawej bryła Bazyliki Mariackiej.

Widok z latarni sopockiej na dolny odcinek słynnego "Monciaka" oraz Powszechny Dom Towarowy Oczywiście nie obyło się (jak to w tamtych latach bywało) z propagandą, tu w postaci napisu "Praca dla wszystkich".

Brak opisu

Przystań dla statków wycieczkowych na sopockim molu.

Brak opisu

Brak opisu

Brak opisu

Brak opisu