Dwór z końca XVII wieku z fragmentem piwnicy z wieku XVI, przebudowany został w wieku XIX. W czasach PRL dwór, choć miał być "Domem Pracy Twórczej" ulegał postępującej dewastacji a w końcu lat 60-tych XX w zakładano tu nawet wybudowanie chlewni. Na przełomie wieków XX i XXI na terenie dawnego majątku posadowiono budynki tworzące kompleks pn Hotel "Dwór Oliwski" a dawny dwór po kapitalnym remoncie został otwarty w styczniu 2002 r, jako restauracja hotelu. Autor: Andrzej Kołecki

Brak opisu

Widok z ul. Pańskiej na plac targowy pomiędzy halą targową a Podwalem Staromiejskim. Na wprost w głębi widoczny budynek na rogu Lawendowej i Podwala Staromiejskiego z adresem Altstädtischer Graben 16 w którym do ok. roku 1920 mieścił się "Hotel de Stolp" Autor: Annemarie Schwarznbach

Pierwszym obiektem zbudowanym w tym miejscu czyli ok. 1630 r., był drewniany dwór którego właścicielem był Jan Morgenroth. Około 100 lat później dwór drewniany zastąpiony został budynkiem murowanym, zbudowanym w stylu rokoko a następnie przebudowany w stylu klasycystycznym. Po roku 1909 umieszczono w Dworze IV Zakład Ubezpieczeń dla Prus Wschodnich a w czasie II Wojny Światowej szkoła dla dziewcząt. Po wojnie urządzono tu szpital dziecięcy a w roku 1950 placówka zamieniła się w Państwowe Przeciwgruźlicze Sanatorium Dziecięce. W roku 1976 gdy wybudowano nowe obiekty szpitalne, w budynku Dworu IV urządzono hotel dla pielęgniarek który funkcjonował do końca lat 80-tych XX w. Dwór IV został opuszczony, bez stałej opieki a 10 stycznia 2014 r. wybuchł pożar w wyniku którego spalił się dach budynku.

Łazienki Południowe (Südbad) wybudowane w 1907 roku, w stylu staronorweskiej architektury, według projektu Paula Puchmüllera w miejsce istniejących wcześniej pojedynczych kabin. Podczas II wojny światowej, Łazienki Płd funkcjonowały jako schronisko Hitlerjugend. Po wojnie była tam m.in. restauracja, przebieralnie oraz punkt informacji turystycznej. Obecnie po gruntownym remoncie mieści się chiński hotel Zhong Hua.

Widok na hotel 'Werminghoff" z ul. Północnej (Powstańców Warszawy) w kierunku ul. Południowej (Grunwaldzka). Z prawej wjzd w ul. Morską (Seestrasse - Boh. Monte Cassino). Hotel zbudowany w roku 1897, zaprojektował Wilhelm Lippke i był na owe czasy obiektem wysokiej klasy. W roku 1911 obiekt sprzedano a nabywcą był Bruno Hesse i tak też nazywał się od tego momentu hotel, w którym można było znaleźć z dwie restauracje, cukiernię, zakład fryzjerski i aptekę. Część lokali wynajmowano także na dłuższe okresy. W latach dwudziestych XX w. w skrzydle od strony ul. Morskiej mieścił się Palast Hotel spółki Kaiserhof, zaś od strony ul. Południowej urządzono restaurację "Zur Huette" oraz delikatesy i sklepy tekstylne. W 1934 r. nazwa hotelu zmieniono na Vorbach. W latach 1935 - 1936 przebudowano hotel nadając mu formę modernistyczną i podwyższając o poddasze z pokojami gościnnymi a projekt wykonał architekt Henry Brettschneider. Budynek został uszkodzony wiosną 1945 r. i ulegał ruinie. Ostatecznie wyburzony w roku 1951 r. a w jego miejsce wybudowano w 1960 r. Bar Alga.

Widok z Zielonej Bramy na Długi Targ i wieżę Ratusza Głównomiejskiego.

Widok z Kamiennej Góry na gdyński port. W głębi widoczne pracujące pełną parą Molo Węglowe, nieco bliżej właśnie tworzone Molo Rybackie oraz wyraźny już zarys basenu Prezydenta i jeszcze istniejące drewniane Molo Pasażerskie, które za już niedługo zamieni się w Molo Południowe, jedno z najbardziej reprezentacyjnych miejsc w Gdyni. Na pierwszym planie willa przy ul. Sienkiewicza nr 5, poniżej hotel "Polska Riwiera", w lewo przy plaży Łazienki.

Widok w kierunku sopockiej plaży z obiektami, mającymi dać pełną satysfakcję odwiedzającym je gościom i kuracjuszom. Kolejno od lewej ujrzymy latarnię w Sopocie, obiekt faktycznie będący kominem zakładu kąpieli morskich, działającą od roku 1904. Dalej nowo zbudowany Dom Kuracyjny zwany "Trzecim" wraz z rozbudowana infrastrukturą wypoczynkowo-rozrywkową i dalej w prawo Logierhaus (Dom Gościnny) czyli hotel dla gości, świetnie ulokowany ale dysponujący raczej słabą infrastrukturą i generalne nadawał się do pobytu jedynie w sezonie letnim.

Hotel Germania mieścił się w budynku Ogarna 27/28, który zbudowany został w roku 1872 przez "Danziger Bank-Verein". Już niebawem bo w 1878 r. budynek zmienił właściciela a była nim spółka kolejowa "Marienburg-Mlawkaer Eisenbahn-Gesellschaf". Ta z kolei w 1893 r. sprzedała obiekt Oscarowi Voigt który go przebudował na wysokiej klasy hotel z łazienkami, nazywając go "Germania".

Budynki wschodniej pierzei Podwala Grodzkiego zabudowane po likwidacji zachodnich fortyfikacji w końcu XIX w. Z lewej strony widoczny hotel "Norddeutscher Hof" (tu podkolorowany na różowo) zaś z prawej hotel "Reichs Hof".

Budynki położone naprzeciwko dworca głównego, położone wzdłuż ul. Podwale Grodzkie. Z prawej hotel "Norddeutscher Hof", pośrodku widoczny wjazd w nieistniejącą już ul. Kaschubischer Markt, z lewej wejście główne dworca.

Brak opisu

Widok na dworzec główny z ul. 3 Maja (d. Promenade) i zabudowę Podwala Grodzkiego z hotelem "Norddeutscher Hof" (jasny obiekt) który na przełomie lat 1930-31 zostanie przebudowany na Hotel "Eden".

Hotel "Continetal" położony na rogu Podwala Grodzkiego i ul. Elżbietańskiej oraz kamienice powstałe po likwidacji zachodnich wałów obronnych w końcu XIX wieku. Z lewej w głębi widoczny fragment kościoła św. Józefa.

Wschodnia pierzeja Elisabethwall (Wały Jagiellońskie) na odcinku od wjazdu w ul. Elżbietańską (z lewej) w kierunku Huciska.

Fragment Targu Drzewnego. Na prawo Hotel Deutsches Haus, zaś w głębi widoczny budynek Landeshausu (Zarząd Prowincji) który w okresie Wolnego Miasta Gdańska pełnił funkcję gdańskiego parlamentu.

Hotel "Eden" naprzeciw Dworca Głównego. To mniej więcej wysokość dzisiejszego kina Cinema City.

Pozostałość przedwojennej zabudowy Wałów Jagiellońskich. Hotel "Reichs Hof", dzisiaj w tym miejscu stoi kino Cinema City. Po prawej przedwojenny gmach redakcji Danziger Vorposten. Później mieścił się sklep firmowy oraz bar Centrali Rybnej, a całość zwała się "Krewetką".

Tramwaj mijający Dworzec Główny. W tle obecny Central Hotel.

Nieistniejąca zajezdnia tramwajowa na Oruni. Dzisiaj w tym miejscu znajduje się hotel Zatoka.

Hotel robotniczy przy ul. Grunwaldzkiej w Wrzeszczu, stał się drugą (pierwsze były lokale przy ul. Dmowskiego) siedzibą związku zawodowego Solidarność. Autor: Marek Kaliszczak

Widok z Bastionu św. Elżbiety w kierunku "Zieleniaka". Z lewej strony przychodnia kolejowa a dalej kasy biletowe SKM. Z prawej strony budynek zwany "Krewetką", dawniej siedziba redakcji "Danziger Vorposten" niemieckiej gadzinówki NSDAP, dalej Hotel Monopol. Na wprost widoczny budynek CTO "Zeleniak". Autor: Marek Kaliszczak

Trwa budowa Hotelu Hevelius należącego do sieci ORBIS. Widok od strony Kanału Raduni. Nieco zasłonięty drugi położony obok wysokościowiec czyli budynek PROREMU. Autor: Marek Kaliszczak

Prace związane z budową Węzła Leningradzkiego gdy ul. Okopową puszczono w wykopie w kierunku do i z Oruni, natomiast dla lewoskrętu w kierunku Warszawy, zbudowano oddzielną estakadę. Widoczny budynek Centromoru w "starej" wersji, dalej banki i Bramę Wyżynną. W tle "drapacze chmur" czyli PROREM i hotel Hevelius w budowie. Autor: Marek Kaliszczak

Widok z ul. Elżbietańskiej na odbudowywany Dom Partii oraz także podpalony w grudniu 1970 budynek hotelu przy KW PZPR z zabytkową ścianą szczytową, dawnego sierocińca. Autor: Marek Kaliszczak

Remont budynków hotelu oraz siedziby KW PZPR po zajściach w grudniu 1970 r. Autor: Marek Kaliszczak

Kamienica na rogu ulic Kowalskiej i Przymurze została zbudowana w roku 1585 na zamówienie szkockiego kupca tekstyliów Alexandra Niesebetha (Nisbeta). Jedna z pierwszych kamienic Elbląga, zbudowanych w stylu manieryzmu niderlandzkiego i będąca wzorem do dalszego naśladowania tego stylu w kolejnych latach. W końcu XIX wieku budynek w którym znajdował się sklep kolonialny, przejął Paul Salewski który stworzył rodzinną firmę handlującą towarami delikatesowymi. W roku 1925 przebudowano parter tworząc nową witrynę sklepową. Wczesnej wiosny 1945 r budynek nie przetrzymał ale w 2008 r przystąpiono do rekonstrukcji obiektu i umieszczono w nim hotel "Pod Lwem".

Sporej wielkości budynek na rogu Starego Rynku (Alter Markt 51-53 ) i ul. Wieżowej mieścił lubianą kawiarnię. Po wojnie budynek wyburzono na przełomie lat 40-50-tych a w roku 1996 stanął tu Hotel "Vivaldi".

Grand Hotel (Kasino Hotel) widziany z końca mola. Ok. 1938 r.

Grand Hotel (Kasino Hotel) i kompleks Domu Kuracyjnego od strony mola. Ok. 1935 r.

Grand Hotel (Kasino Hotel) widziany od strony mola. Ok. 1930 r. [IDX:2258,1108]

Narożnik Hotelu Werminhoff i fragment ulicy Boh. Monte Cassino (Seestrasse).Ok. 1900 r. [IDX:2134,1170]

Gmach Grand Hotelu (d. Kasino Hotel) widok od strony zachodniej z charakterystycznym kolumnadowym wejściem głównym oraz podwyższonym łukowym podjazdem.

Rodzina Brzezińskich z Warszawy na dancingu przed Grand Hotelem (Kasino-Hotel) od strony plaży, na tzw. „zimnej płycie" („Kalte Platte"). Ok. 1929 r., BN Warszawa. [IDX:2222,1104]

Sala restauracyjna Grand Hotelu (Kasino Hotelu). Jeszcze przed II wojną Kasino Hotel – jako najbardziej wytworny i nowoczesny obiekt noclegowo-rekreacyjny nad Bałtykiem – stał się częścią legendy Sopotu. Jego główne sale nosiły nazwy: Werandowa, Marmurowa, Koncertowa (dziś kasyno Grand Hotelu), Dancingowa i Brydżowa. 1928 r., BG PAN. [IDX:2206,1098]

Północna fasada monumentalnego Grand Hotelu, dawniejszego Kasino Hotelu, zbudowanego w latach 1924–1927 przez udziałowców Zoppoter Kasino GmbH według projektu wykładowców architektury na Politechnice Gdańskiej – prof. Ottona Kloeppela i prof. Richarda Kohnkego. Ok. 1935 r., zbiór J. Hebdy – Gdańsk. [IDX:2144,1106]

Wczasowicze oddychający nadmorskim powietrzem u nasady mola. W tle po lewej – Grand Hotel (Kasino Hotel). W głębi po prawej rysują się ostrogi (osłony) Łazienek Północnych. 1936 r., „Die Möwe". [IDX:2272,1138]

Panorama ukazująca Grand Hotel (Kasino Hotel), kompleks Domu Kuracyjnego i molo – główną atrakcję dla spacerowiczów. Ok. 1930 r., AP Gdańsk. [IDX:2408,1174]

Wzniesiony przy rogu ulic Boh. Monte Cassino (Seestrasse) i Grunwaldzkiej (Südstrasse) budynek Hotelu Werminghoff, ukończony w 1897 r. według projektu Wilhelma Lippkego – najnowocześniejszy sopocki hotel na przełomie wieków. Obecnie część jego dawnej parceli zajmuje kompleks gastronomiczno-rozrywkowy „Alga". W marcu 1945 r. hotel spłonął na skutek podpalenia przez Armię Czerwoną. Ok. 1900 r., BG PAN. [IDX:2140,1158]