Gmach główny nowego Szpitala Miejskiego przy ulicy Dębinki (dawniej fragment Dellbrückallee), którego budowę ukończono w 1911 r. Obecnie Akademia Medyczna. Na pierwszym planie domy przy ulicy Hoene–Wrońskiego (Gralathstrasse).(Fot. E. Müller, 1929) [IDX:2787,2376]

Szpital Najświętszej Marii Panny (St. Marien-Krankenhaus) założony został w roku 1852 w związku z epidemią cholery przez Komitet Pań i Panien (Frauen und Jungfrauenkomitee) a prowadzony był przez siostry Boromeuszki. Kilkukrotnie był rozbudowywany, po wojnie był m.in Szpitalem Klinicznym nr 3 Akademii Medycznej w Gdańsku. Od roku 2002 stoi opuszczony.

Odbudowa II kondygnacji północnego skrzydła szpitala św. Elżbiety. U góry widoczny fragment budynku d. redakcji "Danziger Vorposten" a po wojnie znanego jako "Krewetka" od znajdującej się tam restauracji rybnej.

W roku 1856 majątek "Hochwasser"zakupił Heinrich Theodor Behrend, posiadacz fabryki maszyn i odlewnię żelaza w Oliwie i po zburzeniu istniejącej tu gospody założył park oraz wybudował "Belweder" czyli znany po dziś dzień pałacyk Stawowie. W roku 1905 całość wykupiła pruska armia urządzając tu miejsce dla wojennych rekonwalescentów. Po pierwszej wojnie światowej budynek oraz przynależny doń park, służył różnym machinacjom finansowym, obficie obciążając hipotekę. Po roku 1933 gdy opłacono długi i wykreślono je z hipoteki, władze Wolnego Miasta Gdańska urządziły tu oddział ozdrowieńczy dla szpitala na Dolnym Mieście oraz dokonano rozbudowy pałacu poprzez dobudowę skrzydła a także wprowadzono centralne ogrzewanie i dostęp do wody ciepłej i zimnej w wszystkich pomieszczeniach ośrodka. Podczas II wojny światowej obiekt znów znalazł się pod kontrolą wojska gdzie utworzono "Reserve-Lazarett-Danzig, Teil-Lazarett V Hochwasser". W tym samym czasie, od listopada 1939 r. utworzono na obszarze Stawowia pomocniczy kobiecy obóz Gdańskiej Służby Pracy Kobiet (Danziger Frauenarbeitsdienst DFAD), najprawdopodobniej wspierającej obsługę wojennych rekonwalescentów, który istniał ok. roku czasu. Po zajęciu Sopotu, przez kilka miesięcy kwaterowało tutaj dowództwo wojsk sowieckich a następnie utworzono tu pogotowie opiekuńcze dla dzieci a następnie dom rodzinny dla dzieci osieroconych i nie mogących znaleźć zaginionych w czasie wojny najbliższych. Ośrodek ten funkcjonował do października roku 1954 kiedy został przeniesiony do Wrzeszcza na ul. Jaśkowa Dolina. Po niezbędnych remontach i adaptacjach znalazł się tutaj Miejski Szpital Specjalistyczny Położniczo-Ginekologiczny im. Dr Heleny Wolf, działający do połowy roku 1961. W lipcu nastąpiła kolejna zmiana użytkownika i stał się nim Wojewódzki Szpital Przeciwgruźliczy działający do roku 2003 kiedy to został przeniesiony na ul. Smoluchowskiego. W międzyczasie dokonano kolejnych remontów pałacu w latach 1974-1975. Mimo iż w roku 2008 pojawił się nowy właściciel obiektu, faktycznie od wyprowadzki Szpitala Przeciwgruźliczego, wszystko powoli acz systematycznie niszczeje.