Mieszcząca się w budynku kasyna tzw. Sala Czarna, przeznaczona do karcianej gry w bakarata. Zgodnie z regulaminem, grę w bakarata rozpoczynano o godz. 17, a kończono o 7 rano. Osobom pragnącym bez rozgłosu uczestniczyć w hazardzie o wysokie stawki oferowano specjalne gabinety. Każdego drugiego i szesnastego dnia miesiąca wydawano gazetkę kasyna, zawierającą zestawienia wyników, informacje o technikach gier, teksty ogólniejsze, a także odpowiedzi na pytania nurtujące gości. Fot. Bruno Machtans, ok. 1930 r., zbiór M. Przewoźniaka – Gdynia. [IDX:2190,1126]

Ślizgawka w Ogrodzie Zdrojowym. W tle molo.

Drugi Dom Kuracyjny (Kurhaus) w Sopocie, zbudowany w 1880 r. na miejscu starego, pochodzącego z 1824 r.Ok. 1905, BG PAN. [IDX:2260,1134]

Jeden ze stołów do gry w ruletkę, czynnych od godziny 11 przed południem do północy. Najniższa stawka (minimum za wszystkie szanse) wynosiła 2 gdańskie guldeny; najwyższa (maksimum za proste szanse) – 2400 guldenów. Stała karta wstępu sprzedawana była osobom, które ukończyły 21 lat. Od godziny osiemnastej nie wpuszczano gości w odzieży sportowej albo plażowej. Kasy wymieniały na guldeny wszystkie waluty. Ok. 1935 r., zbiory prywatne. [IDX:2190,1126]

Znana dziś tylko ze zdjęć Sala Teatralna Domu Kuracyjnego, zwana również Salą Czerwoną. Liczyła 540 m kw. Urządzano w niej bale, koncerty symfoniczne, jubileusze, przedstawienia estradowe, a także rozmaite imprezy pokazowo-promocyjne i sportowe (np.turnieje ping-pongowe). Ok. 1930 r., zbiór Sopockiego Domu Aukcyjnego. [IDX:2190,1126]

Rozbiórka „starego" Domu Kuracyjnego we wrześniu 1909 r. Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2262,1138]