Trzeci z kolei Dom Kuracyjny (Kurhaus), wzniesiony i wyposażony w latach 1910–1912 według projektu profesora Politechniki Gdańskiej Augusta Wagnera, któremu pomagali sopoccy architekci Adolf Bielefeldt i Paul Puchmüller. Ok. 1920 r., BG PAN. [IDX:2254,1174]

Kasyno gry. Sala Obrazowa, gdzie grało się w ruletkę. Ok. 1930 r. [IDX:2192,1128]

Mieszcząca się w budynku kasyna tzw. Sala Czarna, przeznaczona do karcianej gry w bakarata. Zgodnie z regulaminem, grę w bakarata rozpoczynano o godz. 17, a kończono o 7 rano. Osobom pragnącym bez rozgłosu uczestniczyć w hazardzie o wysokie stawki oferowano specjalne gabinety. Każdego drugiego i szesnastego dnia miesiąca wydawano gazetkę kasyna, zawierającą zestawienia wyników, informacje o technikach gier, teksty ogólniejsze, a także odpowiedzi na pytania nurtujące gości. Fot. Bruno Machtans, ok. 1930 r., zbiór M. Przewoźniaka – Gdynia. [IDX:2190,1126]

Mieszczące 1200 osób kawiarniane tarasy przed wschodnią (od strony mola) fasadą Domu Kuracyjnego, częściowo odtworzone w ostatnich latach w zupełnie nowej formie. W przeciwieństwie do innych kurortów nad Bałtykiem i Morzem Północnym, życie wczasowe w Sopocie skupiało się mniej na promenadach wzdłuż plaży, a bardziej w obrębie Skweru Kuracyjnego i mola, gdzie za wstęp trzeba było płacić. Ok. 1915 r., BG PAN. [IDX:2208,1108]

Stojący naprzeciw Hotelu Werminghoff budynek przy rogu ulic Boh. Monte Cassino (Seestrasse) i Powstańców Warszawy (Nordstrasse). Obecnie wznosi się tu parterowy, wieloasortymentowy sklep spożywczy, nazywany przez sopocian po prostu Pawilonem. Ok. 1930 r., AP Gdańsk. [IDX:2134,1144]

Znana dziś tylko ze zdjęć Sala Teatralna Domu Kuracyjnego, zwana również Salą Czerwoną. Liczyła 540 m kw. Urządzano w niej bale, koncerty symfoniczne, jubileusze, przedstawienia estradowe, a także rozmaite imprezy pokazowo-promocyjne i sportowe (np.turnieje ping-pongowe). Ok. 1930 r., zbiór Sopockiego Domu Aukcyjnego. [IDX:2190,1126]