Widziany od ulicy Powstańców Warszawy (Nordstrasse) niewielki fragment trzeciego z kolei sopockiego Domu Kuracyjnego, wybudowanego i wspaniale wyposażonego w latach 1910–1912. Gmach ten, spalony w kwietniu 1945 r., nie został odbudowany. Ok. 1930 r., zbiór B. Wojewskiej – Sopot. [IDX:2168,1116]

Kantor wymiany walut w kompleksie Domu Kuracyjnego. 1929 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2218,1158]

Kasyno gry. Sala Obrazowa, gdzie grało się w ruletkę. Ok. 1930 r. [IDX:2192,1128]

Prowadzący na molo deptak przed południową elewacją Domu Kuracyjnego – część najruchliwszego sopockiego szlaku spacerowego. Do dzisiaj ocalały jedynie ściany parterowego pawilonu, gdzie obecnie mieści się nocny lokal rozrywkowy „Fantom". W prawym górnym rogu widać pochodzącą z lat 1922–1923 dobudówkę, mieszczącą kasyno gry. W 1945 r. niemal cały widoczny ciąg zabudowy został spalony. Ok. 1935 r., zbiory prywatne. [IDX:2174,1164]

Znana dziś tylko ze zdjęć Sala Teatralna Domu Kuracyjnego, zwana również Salą Czerwoną. Liczyła 540 m kw. Urządzano w niej bale, koncerty symfoniczne, jubileusze, przedstawienia estradowe, a także rozmaite imprezy pokazowo-promocyjne i sportowe (np.turnieje ping-pongowe). Ok. 1930 r., zbiór Sopockiego Domu Aukcyjnego. [IDX:2190,1126]

Mieszczące 1200 osób kawiarniane tarasy przed wschodnią (od strony mola) fasadą Domu Kuracyjnego, częściowo odtworzone w ostatnich latach w zupełnie nowej formie. W przeciwieństwie do innych kurortów nad Bałtykiem i Morzem Północnym, życie wczasowe w Sopocie skupiało się mniej na promenadach wzdłuż plaży, a bardziej w obrębie Skweru Kuracyjnego i mola, gdzie za wstęp trzeba było płacić. Ok. 1915 r., BG PAN. [IDX:2208,1108]