W roku 1856 majątek "Hochwasser"zakupił Heinrich Theodor Behrend, posiadacz fabryki maszyn i odlewnię żelaza w Oliwie i po zburzeniu istniejącej tu gospody założył park oraz wybudował "Belweder" czyli znany po dziś dzień pałacyk Stawowie. W roku 1905 całość wykupiła pruska armia urządzając tu miejsce dla wojennych rekonwalescentów. Po pierwszej wojnie światowej budynek oraz przynależny doń park, służył różnym machinacjom finansowym, obficie obciążając hipotekę. Po roku 1933 gdy opłacono długi i wykreślono je z hipoteki, władze Wolnego Miasta Gdańska urządziły tu oddział ozdrowieńczy dla szpitala na Dolnym Mieście oraz dokonano rozbudowy pałacu poprzez dobudowę skrzydła a także wprowadzono centralne ogrzewanie i dostęp do wody ciepłej i zimnej w wszystkich pomieszczeniach ośrodka. Podczas II wojny światowej obiekt znów znalazł się pod kontrolą wojska gdzie utworzono "Reserve-Lazarett-Danzig, Teil-Lazarett V Hochwasser". W tym samym czasie, od listopada 1939 r. utworzono na obszarze Stawowia pomocniczy kobiecy obóz Gdańskiej Służby Pracy Kobiet (Danziger Frauenarbeitsdienst DFAD), najprawdopodobniej wspierającej obsługę wojennych rekonwalescentów, który istniał ok. roku czasu. Po zajęciu Sopotu, przez kilka miesięcy kwaterowało tutaj dowództwo wojsk sowieckich a następnie utworzono tu pogotowie opiekuńcze dla dzieci a następnie dom rodzinny dla dzieci osieroconych i nie mogących znaleźć zaginionych w czasie wojny najbliższych. Ośrodek ten funkcjonował do października roku 1954 kiedy został przeniesiony do Wrzeszcza na ul. Jaśkowa Dolina. Po niezbędnych remontach i adaptacjach znalazł się tutaj Miejski Szpital Specjalistyczny Położniczo-Ginekologiczny im. Dr Heleny Wolf, działający do połowy roku 1961. W lipcu nastąpiła kolejna zmiana użytkownika i stał się nim Wojewódzki Szpital Przeciwgruźliczy działający do roku 2003 kiedy to został przeniesiony na ul. Smoluchowskiego. W międzyczasie dokonano kolejnych remontów pałacu w latach 1974-1975. Mimo iż w roku 2008 pojawił się nowy właściciel obiektu, faktycznie od wyprowadzki Szpitala Przeciwgruźliczego, wszystko powoli acz systematycznie niszczeje.

Willa „Helena" w Kamiennym Potoku. Ok. 1915 r.

Plaża między Łazienkami Południowymi a Karlikowem. Po prawej – istniejąca do dziś przy ulicy Bolesława Chrobrego 48 (Wäldchenstrasse) neogotycka willa najwybitniejszego sopockiego kolekcjonera dzieł sztuki, kupca Friedricha Basnera. Co najmniej do 1933 r. zbiory Basnera były udostępniane zwiedzającym. W 1945 r. trafiły częściowo do gdańskiego Muzeum Narodowego. Po II wojnie w willi Basnera mieściło się przez długie lata przedszkole. Niedawno obiekt przeszedł w ręce prywatne. Ok. 1913 r., zbiór A. Morawskiego – Sopot. [IDX:2468,1444]

Willa następcy tronu we Wrzeszczu przy alei Grunwaldzkiej (Hauptstrasse) niedaleko poczty.(Ok. 1910) [IDX:3505,1787]

Szkoła dla dziewcząt i chłopców mieszcząca się w budynku na rogu ulic Konopnickiej (Baumbachallee) i ks. Zator-Przytockiego (Czarna, Schwarzer Weg ) powstała w roku 1905 a od roku 1907 przyjęto też chłopców. Założycielką była Ida Sellmann. Szkoła w tej lokalizacji działała do roku 1908, zanim przeniosła się niedaleko na ul. Ferberweg (Miszewskiego). Obiekt nie istnieje a przez długi czas znajdował się w tym miejscu budynek z artykułami metalowymi, który również został wyburzony w maju 2016 a w jego miejsce zbudowano apartamentowiec.

Drewniana rezydencja letniskowa przy ulicy Struga 6 (Jägerstrasse). Budynek ten, bez wieży i ganku, zachował się do dziś w charakterze willi. Widoczna na wieży flaga miała zapewne barwy miasta Sopotu, czyli żółtą i niebieską. Ok. 1915 r., BG PAN. [IDX:1444,1576]