Kawiarniane tarasy przed Domem Kuracyjnym (Trzecim). Budynek na wprost to Logierhaus (Dom Zajezdny) czyli hotelowa część kompleksu Domu Kuracyjnego.

Najbardziej uczęszczany fragment sopockiego deptaka – pomiędzy zakładem kąpieli ciepłych a Domem Zdrojowym (budynek z arkadowymi wejściami to siedziba kasyna). W głębi – przeszklona galeria spacerowa przy molo. Wszystkie zabudowania widoczne po lewej stronie zdjęcia zostały spalone późną wiosną 1945 r.1929 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2206,1160]

Początkowy fragment ulicy Grunwaldzkiej, która przed kwietniem 1945 r. nosiła nazwę Południowej – Südstrasse. Duże łukowate okna po prawej stronie zdjęcia należą do nieistniejącego dziś Hotelu Werminghoff. Od końca XIX w., gdy Sopot wysunął się na czoło kurortów południowego Bałtyku, Südstrasse stała się ulubionym rejonem letniego zakwaterowania bogatych rosyjskich Żydów. Na długości kilkuset metrów działały tu, w latach 1908–1938, trzy koszerne restauracje.1903 r., BG PAN. [IDX:2184,1214]

Ogród Zdrojowy latem.Ok. 1910 r., BG PAN. [IDX:2234,1216]

Charakterystyczny element trzeciego sopockiego Domu Kuracyjnego – tzw. Winna Kopuła, mieszcząca bar z trunkami, a głównie z przyzwoitymi gatunkami wina. Owo architektoniczne cacko, odtworzone po II wojnie w skromniejszej wersji, zbudowane zostało na planie połowy dwunastokąta. U góry znajdowała się galeryjka spacerowa. Ok. 1930 r., zbiory prywatne. [IDX:2208,1108]

Widok z latarni sopockiej na dolny odcinek słynnego "Monciaka" oraz Powszechny Dom Towarowy Oczywiście nie obyło się (jak to w tamtych latach bywało) z propagandą, tu w postaci napisu "Praca dla wszystkich".