Wzniesiony przy rogu ulic Boh. Monte Cassino (Seestrasse) i Grunwaldzkiej (Südstrasse) budynek Hotelu Werminghoff, ukończony w 1897 r. według projektu Wilhelma Lippkego – najnowocześniejszy sopocki hotel na przełomie wieków. Obecnie część jego dawnej parceli zajmuje kompleks gastronomiczno-rozrywkowy „Alga". W marcu 1945 r. hotel spłonął na skutek podpalenia przez Armię Czerwoną. Ok. 1900 r., BG PAN. [IDX:2140,1158]

Nieistniejący dziś hazardowy aneks Domu Kuracyjnego, a konkretnie Sala Obrazowa do gry w ruletkę. Fot. Bruno Machtans, ok. 1935 r., zbiór Sopockiego Domu Aukcyjnego. [IDX:2190,1126]

Widok kasyna w kompleksie Domu Kuracyjnego (Trzeciego), wzniesionego w latach 1910–1912. Ujęcie od strony południowej.

Najbardziej uczęszczany fragment sopockiego deptaka – pomiędzy zakładem kąpieli ciepłych a Domem Zdrojowym (budynek z arkadowymi wejściami to siedziba kasyna). W głębi – przeszklona galeria spacerowa przy molo. Wszystkie zabudowania widoczne po lewej stronie zdjęcia zostały spalone późną wiosną 1945 r.1929 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2206,1160]

Znana dziś tylko ze zdjęć Sala Teatralna Domu Kuracyjnego, zwana również Salą Czerwoną. Liczyła 540 m kw. Urządzano w niej bale, koncerty symfoniczne, jubileusze, przedstawienia estradowe, a także rozmaite imprezy pokazowo-promocyjne i sportowe (np.turnieje ping-pongowe). Ok. 1930 r., zbiór Sopockiego Domu Aukcyjnego. [IDX:2190,1126]

Fasada hotelu „Metropol", wzniesionego w latach 1906–1909 wzdłuż ulicy Królowej Jadwigi (Victoriastrasse), z frontem wychodzącym na ulicę Boh. Monte Cassino (Seestrasse). Obecnie w tym miejscu wznoszą się parterowe pawilony: „Cepelii", kramu z owocami, smażalni ryb oraz baru „Kebab". W chwili zbudowania był „Metropol" najbardziej okazałym spośród sopockich hoteli. Pod koniec marca 1945 r. został spalony przez wojska sowieckie. W 1952 r. ostatecznie rozebrano jego ruinę, rezygnując z kosztownej odbudowy.1929 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2126,1144]