Wzniesiony przy rogu ulic Boh. Monte Cassino (Seestrasse) i Grunwaldzkiej (Südstrasse) budynek Hotelu Werminghoff, ukończony w 1897 r. według projektu Wilhelma Lippkego – najnowocześniejszy sopocki hotel na przełomie wieków. Obecnie część jego dawnej parceli zajmuje kompleks gastronomiczno-rozrywkowy „Alga". W marcu 1945 r. hotel spłonął na skutek podpalenia przez Armię Czerwoną. Ok. 1900 r., BG PAN. [IDX:2140,1158]

Mieszcząca się w budynku kasyna tzw. Sala Czarna, przeznaczona do karcianej gry w bakarata. Zgodnie z regulaminem, grę w bakarata rozpoczynano o godz. 17, a kończono o 7 rano. Osobom pragnącym bez rozgłosu uczestniczyć w hazardzie o wysokie stawki oferowano specjalne gabinety. Każdego drugiego i szesnastego dnia miesiąca wydawano gazetkę kasyna, zawierającą zestawienia wyników, informacje o technikach gier, teksty ogólniejsze, a także odpowiedzi na pytania nurtujące gości. Fot. Bruno Machtans, ok. 1930 r., zbiór M. Przewoźniaka – Gdynia. [IDX:2190,1126]

Zbudowany w latach 1903–1904, istniejący do dzisiajzakład kąpieli ciepłych (Warmbad), kontynuujący tradycję zakładów kąpielowych z XIX wieku. 1905 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2206,1160]

Znana dziś tylko ze zdjęć Sala Teatralna Domu Kuracyjnego, zwana również Salą Czerwoną. Liczyła 540 m kw. Urządzano w niej bale, koncerty symfoniczne, jubileusze, przedstawienia estradowe, a także rozmaite imprezy pokazowo-promocyjne i sportowe (np.turnieje ping-pongowe). Ok. 1930 r., zbiór Sopockiego Domu Aukcyjnego. [IDX:2190,1126]

Zakład leczniczych kąpieli ciepłych (Warmbad) widziany od Parku Południowego w stronę Domu Kuracyjnego. Eklektyczny kompleks (48 gabinetów kąpielowych z 58 wannami, potem rozbudowany) został wzniesiony na przełomie 1903–1904 r. Kontynuowano w nim i urozmaicano usługi wypraktykowane w poprzednich dziesięcioleciach. Ok. 1930 r., zbiory prywatne. [IDX:2238,1180]

Kantor wymiany walut w kompleksie Domu Kuracyjnego. 1929 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2218,1158]