Znana dziś tylko ze zdjęć Sala Teatralna Domu Kuracyjnego, zwana również Salą Czerwoną. Liczyła 540 m kw. Urządzano w niej bale, koncerty symfoniczne, jubileusze, przedstawienia estradowe, a także rozmaite imprezy pokazowo-promocyjne i sportowe (np.turnieje ping-pongowe). Ok. 1930 r., zbiór Sopockiego Domu Aukcyjnego. [IDX:2190,1126]

Widok kasyna w kompleksie Domu Kuracyjnego (Trzeciego), wzniesionego w latach 1910–1912. Ujęcie od strony południowej.

Najbardziej uczęszczany fragment sopockiego deptaka – pomiędzy zakładem kąpieli ciepłych a Domem Zdrojowym (budynek z arkadowymi wejściami to siedziba kasyna). W głębi – przeszklona galeria spacerowa przy molo. Wszystkie zabudowania widoczne po lewej stronie zdjęcia zostały spalone późną wiosną 1945 r.1929 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2206,1160]

Nieistniejący dziś hazardowy aneks Domu Kuracyjnego, a konkretnie Sala Obrazowa do gry w ruletkę. Fot. Bruno Machtans, ok. 1935 r., zbiór Sopockiego Domu Aukcyjnego. [IDX:2190,1126]

Wzniesiony przy rogu ulic Boh. Monte Cassino (Seestrasse) i Grunwaldzkiej (Südstrasse) budynek Hotelu Werminghoff, ukończony w 1897 r. według projektu Wilhelma Lippkego – najnowocześniejszy sopocki hotel na przełomie wieków. Obecnie część jego dawnej parceli zajmuje kompleks gastronomiczno-rozrywkowy „Alga". W marcu 1945 r. hotel spłonął na skutek podpalenia przez Armię Czerwoną. Ok. 1900 r., BG PAN. [IDX:2140,1158]

Początkowy fragment ulicy Grunwaldzkiej, która przed kwietniem 1945 r. nosiła nazwę Południowej – Südstrasse. Duże łukowate okna po prawej stronie zdjęcia należą do nieistniejącego dziś Hotelu Werminghoff. Od końca XIX w., gdy Sopot wysunął się na czoło kurortów południowego Bałtyku, Südstrasse stała się ulubionym rejonem letniego zakwaterowania bogatych rosyjskich Żydów. Na długości kilkuset metrów działały tu, w latach 1908–1938, trzy koszerne restauracje.1903 r., BG PAN. [IDX:2184,1214]