Doroczny festyn sopocki. Parada przebierańców. Ok. 1930 r., BG PAN. [IDX:2135,1172]

Widziany od ulicy Powstańców Warszawy (Nordstrasse) niewielki fragment trzeciego z kolei sopockiego Domu Kuracyjnego, wybudowanego i wspaniale wyposażonego w latach 1910–1912. Gmach ten, spalony w kwietniu 1945 r., nie został odbudowany. Ok. 1930 r., zbiór B. Wojewskiej – Sopot. [IDX:2168,1116]

Prowadzący na molo deptak przed południową elewacją Domu Kuracyjnego – część najruchliwszego sopockiego szlaku spacerowego. Do dzisiaj ocalały jedynie ściany parterowego pawilonu, gdzie obecnie mieści się nocny lokal rozrywkowy „Fantom". W prawym górnym rogu widać pochodzącą z lat 1922–1923 dobudówkę, mieszczącą kasyno gry. W 1945 r. niemal cały widoczny ciąg zabudowy został spalony. Ok. 1935 r., zbiory prywatne. [IDX:2174,1164]

Stojący naprzeciw Hotelu Werminghoff budynek przy rogu ulic Boh. Monte Cassino (Seestrasse) i Powstańców Warszawy (Nordstrasse). Obecnie wznosi się tu parterowy, wieloasortymentowy sklep spożywczy, nazywany przez sopocian po prostu Pawilonem. Ok. 1930 r., AP Gdańsk. [IDX:2134,1144]

Wzniesiony przy rogu ulic Boh. Monte Cassino (Seestrasse) i Grunwaldzkiej (Südstrasse) budynek Hotelu Werminghoff, ukończony w 1897 r. według projektu Wilhelma Lippkego – najnowocześniejszy sopocki hotel na przełomie wieków. Obecnie część jego dawnej parceli zajmuje kompleks gastronomiczno-rozrywkowy „Alga". W marcu 1945 r. hotel spłonął na skutek podpalenia przez Armię Czerwoną. Ok. 1900 r., BG PAN. [IDX:2140,1158]

Znana dziś tylko ze zdjęć Sala Teatralna Domu Kuracyjnego, zwana również Salą Czerwoną. Liczyła 540 m kw. Urządzano w niej bale, koncerty symfoniczne, jubileusze, przedstawienia estradowe, a także rozmaite imprezy pokazowo-promocyjne i sportowe (np.turnieje ping-pongowe). Ok. 1930 r., zbiór Sopockiego Domu Aukcyjnego. [IDX:2190,1126]