Jeden z wielu pokazów mody dla klienteli Domu Kuracyjnego. Widzowie siedzieli przy stolikach kawiarnianych na tarasach. 1936 r., „Die Möwe". [IDX:2198,1112]

Poczekalnia-czytelnia zakładu leczniczych kąpieli ciepłych (Warmbad), czyli dzisiejszego Zakładu Balneologicznego obok mola.1925 r., BG PAN. [IDX:2238,1180]

Widziany od ulicy Powstańców Warszawy (Nordstrasse) niewielki fragment trzeciego z kolei sopockiego Domu Kuracyjnego, wybudowanego i wspaniale wyposażonego w latach 1910–1912. Gmach ten, spalony w kwietniu 1945 r., nie został odbudowany. Ok. 1930 r., zbiór B. Wojewskiej – Sopot. [IDX:2168,1116]

Charakterystyczny element trzeciego sopockiego Domu Kuracyjnego – tzw. Winna Kopuła, mieszcząca bar z trunkami, a głównie z przyzwoitymi gatunkami wina. Owo architektoniczne cacko, odtworzone po II wojnie w skromniejszej wersji, zbudowane zostało na planie połowy dwunastokąta. U góry znajdowała się galeryjka spacerowa. Ok. 1930 r., zbiory prywatne. [IDX:2208,1108]

Początkowy fragment ulicy Grunwaldzkiej, która przed kwietniem 1945 r. nosiła nazwę Południowej – Südstrasse. Duże łukowate okna po prawej stronie zdjęcia należą do nieistniejącego dziś Hotelu Werminghoff. Od końca XIX w., gdy Sopot wysunął się na czoło kurortów południowego Bałtyku, Südstrasse stała się ulubionym rejonem letniego zakwaterowania bogatych rosyjskich Żydów. Na długości kilkuset metrów działały tu, w latach 1908–1938, trzy koszerne restauracje.1903 r., BG PAN. [IDX:2184,1214]

Widok na hotel 'Werminghoff" z ul. Północnej (Powstańców Warszawy) w kierunku ul. Południowej (Grunwaldzka). Z prawej wjzd w ul. Morską (Seestrasse - Boh. Monte Cassino). Hotel zbudowany w roku 1897, zaprojektował Wilhelm Lippke i był na owe czasy obiektem wysokiej klasy. W roku 1911 obiekt sprzedano a nabywcą był Bruno Hesse i tak też nazywał się od tego momentu hotel, w którym można było znaleźć z dwie restauracje, cukiernię, zakład fryzjerski i aptekę. Część lokali wynajmowano także na dłuższe okresy. W latach dwudziestych XX w. w skrzydle od strony ul. Morskiej mieścił się Palast Hotel spółki Kaiserhof, zaś od strony ul. Południowej urządzono restaurację "Zur Huette" oraz delikatesy i sklepy tekstylne. W 1934 r. nazwa hotelu zmieniono na Vorbach. W latach 1935 - 1936 przebudowano hotel nadając mu formę modernistyczną i podwyższając o poddasze z pokojami gościnnymi a projekt wykonał architekt Henry Brettschneider. Budynek został uszkodzony wiosną 1945 r. i ulegał ruinie. Ostatecznie wyburzony w roku 1951 r. a w jego miejsce wybudowano w 1960 r. Bar Alga.