Nieistniejący dziś hazardowy aneks Domu Kuracyjnego, a konkretnie Sala Obrazowa do gry w ruletkę. Fot. Bruno Machtans, ok. 1935 r., zbiór Sopockiego Domu Aukcyjnego. [IDX:2190,1126]

Widok na hotel 'Werminghoff" z ul. Północnej (Powstańców Warszawy) w kierunku ul. Południowej (Grunwaldzka). Z prawej wjzd w ul. Morską (Seestrasse - Boh. Monte Cassino). Hotel zbudowany w roku 1897, zaprojektował Wilhelm Lippke i był na owe czasy obiektem wysokiej klasy. W roku 1911 obiekt sprzedano a nabywcą był Bruno Hesse i tak też nazywał się od tego momentu hotel, w którym można było znaleźć z dwie restauracje, cukiernię, zakład fryzjerski i aptekę. Część lokali wynajmowano także na dłuższe okresy. W latach dwudziestych XX w. w skrzydle od strony ul. Morskiej mieścił się Palast Hotel spółki Kaiserhof, zaś od strony ul. Południowej urządzono restaurację "Zur Huette" oraz delikatesy i sklepy tekstylne. W 1934 r. nazwa hotelu zmieniono na Vorbach. W latach 1935 - 1936 przebudowano hotel nadając mu formę modernistyczną i podwyższając o poddasze z pokojami gościnnymi a projekt wykonał architekt Henry Brettschneider. Budynek został uszkodzony wiosną 1945 r. i ulegał ruinie. Ostatecznie wyburzony w roku 1951 r. a w jego miejsce wybudowano w 1960 r. Bar Alga.

Kawiarniane tarasy przed Domem Kuracyjnym (Trzecim). Budynek na wprost to Logierhaus (Dom Zajezdny) czyli hotelowa część kompleksu Domu Kuracyjnego.

Mieszcząca się w budynku kasyna tzw. Sala Czarna, przeznaczona do karcianej gry w bakarata. Zgodnie z regulaminem, grę w bakarata rozpoczynano o godz. 17, a kończono o 7 rano. Osobom pragnącym bez rozgłosu uczestniczyć w hazardzie o wysokie stawki oferowano specjalne gabinety. Każdego drugiego i szesnastego dnia miesiąca wydawano gazetkę kasyna, zawierającą zestawienia wyników, informacje o technikach gier, teksty ogólniejsze, a także odpowiedzi na pytania nurtujące gości. Fot. Bruno Machtans, ok. 1930 r., zbiór M. Przewoźniaka – Gdynia. [IDX:2190,1126]

Brak opisu

Zakład leczniczych kąpieli ciepłych (Warmbad) widziany od Parku Południowego w stronę Domu Kuracyjnego. Eklektyczny kompleks (48 gabinetów kąpielowych z 58 wannami, potem rozbudowany) został wzniesiony na przełomie 1903–1904 r. Kontynuowano w nim i urozmaicano usługi wypraktykowane w poprzednich dziesięcioleciach. Ok. 1930 r., zbiory prywatne. [IDX:2238,1180]