Trzeci z kolei Dom Kuracyjny (Kurhaus), wzniesiony i wyposażony w latach 1910–1912 według projektu profesora Politechniki Gdańskiej Augusta Wagnera, któremu pomagali sopoccy architekci Adolf Bielefeldt i Paul Puchmüller. Ok. 1920 r., BG PAN. [IDX:2254,1174]

Zachowane do dziś w podobnym kształcie wejście prowadzące na Skwer Kuracyjny i molo. Budki dla bileterek oklejono plakatami reklamującymi festiwal wagnerowski w Operze Leśnej, a konkretnie przedstawienia: „Walkiria", „Zygfryd" i „Zmierzch bogów". 1931 r., BN Warszawa. [IDX:2222,1150]

Kawiarniane tarasy przed Domem Kuracyjnym (Trzecim). Budynek na wprost to Logierhaus (Dom Zajezdny) czyli hotelowa część kompleksu Domu Kuracyjnego.

Charakterystyczny element trzeciego sopockiego Domu Kuracyjnego – tzw. Winna Kopuła, mieszcząca bar z trunkami, a głównie z przyzwoitymi gatunkami wina. Owo architektoniczne cacko, odtworzone po II wojnie w skromniejszej wersji, zbudowane zostało na planie połowy dwunastokąta. U góry znajdowała się galeryjka spacerowa. Ok. 1930 r., zbiory prywatne. [IDX:2208,1108]

Rozebrany w 1909 r. drugi sopocki Dom Kuracyjny (Kurhaus), wybudowany od jesieni 1880 r. do wiosny 1881 r. według projektu prof. Schwatlowa z Berlina. Był to gmach o konstrukcji szkieletowej, mieszczący 41 pokoi hotelowych, a także wielką salę imprezową. Przed budynkiem, położonym na osi mola, urządzono obszerny Skwer Kuracyjny (Kurpark), obramowany drewnianą galerią spacerową z narożnymi pawilonami. Przed 1895 r., BG PAN. [IDX:2198,1106]

Najbardziej uczęszczany fragment sopockiego deptaka – pomiędzy zakładem kąpieli ciepłych a Domem Zdrojowym (budynek z arkadowymi wejściami to siedziba kasyna). W głębi – przeszklona galeria spacerowa przy molo. Wszystkie zabudowania widoczne po lewej stronie zdjęcia zostały spalone późną wiosną 1945 r.1929 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2206,1160]