Najbardziej uczęszczany fragment sopockiego deptaka – pomiędzy zakładem kąpieli ciepłych a Domem Zdrojowym (budynek z arkadowymi wejściami to siedziba kasyna). W głębi – przeszklona galeria spacerowa przy molo. Wszystkie zabudowania widoczne po lewej stronie zdjęcia zostały spalone późną wiosną 1945 r.1929 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2206,1160]

Kantor wymiany walut w kompleksie Domu Kuracyjnego. 1929 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2218,1158]

Zbudowany w latach 1903–1904, istniejący do dzisiajzakład kąpieli ciepłych (Warmbad), kontynuujący tradycję zakładów kąpielowych z XIX wieku. 1905 r., Tow. Przyjaciół Sopotu. [IDX:2206,1160]

Wzniesiony przy rogu ulic Boh. Monte Cassino (Seestrasse) i Grunwaldzkiej (Südstrasse) budynek Hotelu Werminghoff, ukończony w 1897 r. według projektu Wilhelma Lippkego – najnowocześniejszy sopocki hotel na przełomie wieków. Obecnie część jego dawnej parceli zajmuje kompleks gastronomiczno-rozrywkowy „Alga". W marcu 1945 r. hotel spłonął na skutek podpalenia przez Armię Czerwoną. Ok. 1900 r., BG PAN. [IDX:2140,1158]

Samochód przystrojony kwiatami podczas automobilowego korsa kwiatowego w lipcu 1936 r. Przejazdy najpiękniej udekorowanych czterokołowców urządzano zwykle w szczytowym dniu sopockiego Tygodnia Sportu, czyli w tzw. Wielki Czwartek (Grosser Donnerstag). 1936 r., „Die Möwe". [IDX:2164,1160]

Jeden ze stołów do gry w ruletkę, czynnych od godziny 11 przed południem do północy. Najniższa stawka (minimum za wszystkie szanse) wynosiła 2 gdańskie guldeny; najwyższa (maksimum za proste szanse) – 2400 guldenów. Stała karta wstępu sprzedawana była osobom, które ukończyły 21 lat. Od godziny osiemnastej nie wpuszczano gości w odzieży sportowej albo plażowej. Kasy wymieniały na guldeny wszystkie waluty. Ok. 1935 r., zbiory prywatne. [IDX:2190,1126]